Identidade cultural, identidade nacional, construción nacional e referentes identitários

Identidade cultural é o conxunto de valores, tradicións, símbolos, crenzas e modos de comportamento que funcionan como elementos dentro dun grupo social e que actúan para que os individuos que o forman poidan fundamentar o seu sentimento de pertenza, que forman parte da diversidade no interior das mesmas en resposta aos intereses, códigos, normas e rituais que comparten ditos grupos dentro da cultura dominante.

https://gl.wikipedia.org/wiki/Identidade_cultural

Identidade nacional é o conceito que sintetiza um conjunto de sentimentos, os quais fazem um indivíduo sentir-se parte integrante de uma sociedade ou nação. Esse conceito começa a ser definido somente a partir do século XVIII, e se consolida no século XIX, não havendo, antes disso, a concepção de nação propriamente dita. Ela é construída por meio de uma autodescrição da cultura patrimonial de uma sociedade, que se pode apresentar a partir de uma consciência de unidade identitária ou como forma de alteridade, no seculo XVIII buscando demonstrar a diferença com relação a outras culturas. A síntese da cultura consiste na definição de fatores de integração nacional, baseados na língua, monumentos históricos, folclore, modelos de virtudes nacionais, paisagem típica, série de heróis, hino e bandeira. 

https://pt.wikipedia.org/wiki/Identidade_nacional

We define “nation-building” as a process which leads to the formation of countries in which the citizens feel a sufficient amount of commonality of interests, goals and preferencesso that they do not wish to separate from each other.

"Nation building" Alesina, Alberto & Bryony Reich (https://scholar.harvard.edu/files/alesina/files/nation_building_feb_2015_0.pdf)

De Provincia a Nación. Historia do Galeguismo político

Justo Beramendi. Xerais, 2007

A dimensión ideolóxica, a máis rica no galeguismo dende o seu nacemento ata 1931- 1936, esixe sempre, pola súa complexidade, un modelo analítico específico. O punto de partida do modelo (...) parte dunha conceptualización das ideoloxías como sistemas articulados de ideas (IDEOLOXEMAS) que, no caso concreto das ideoloxías nacionalistas, están presididas polo concepto ideolóxico de nación propia. Este concepto non é un elemento ideal simple senón unha sorte de subsistema formado por catro grupos de elementos que, para salientar que estamos tratando con ideas e non con cousas, denomino referentes.

O máis importante, o referente propio ou afirmativo é o concepto ideolóxico de nación en sentido estrito pois contén todo o que a define como tal, así como a visión da súa xénese. Está formado, á súa vez, por por varios elementos ideais constitutivos do ser nacional: a) a etnicidade (= conxunto de caracteres que diferencian unha identidade grupal ou que configuran unha etnia); b) a historicidade; c) a estrutura política; e d) a estrutura socio-económica.

Ademais deste núcleo central que forma o referente afirmativo, están relacionados co concepto ideolóxico de nación outros tres tipos de referentes ideais:

- O referente de negación- oposición (...): se a nación é concibida en clave etnohistórica e se trata dunha comunidade incluída nun Estado máis extenso, o referente de nagación será un Outro nacional responsable dos males maiores nda nación propia. Nestes casos, a intensidade da afirmación nacional "nova" é directamente proporcional á forza de negación da pertenza nacional "vella".

- O referente de reintegración só ten importancia nalgúns casos e é complementario do anterior. Evoca un suposto ente nacional irmán -en realidade unha parte do propio- que se separou no pasado, malia pertencer ao mesmo tronco nacional, polo que cómpre reintegralo ao seo da nación.

- Por último, os referentes de analoxía son aqueles entes nacionais cos cales se comparapositivamente o propio. Adoitan ser numerososo e heteroxéneos. Resultan analiticamente útiles porque funcionan como modelos emulativos. Pode haber análogos por afinidade étnica (aquelas nacións que se consideran do mesmo tronco étnico que a propia), por afinidade política (cando varios nacionalismos sen Estado se enfrontan ao mesmo poder central) ou análogos universais (todas as nacións que loitan pola súa liberdade).